Virtuele Werkelijkheid

Beschouwingen
13 september 2018

De Japanner Akihiko Hondo trad in het huwelijk met het hologram Hatsune Miku.  Zijn moeder wilde deze bruiloft niet bijwonen. Verder nog iets over de Griekse beeldhouwer Pygmalion.

Het was 12 oktober 2018 half zeven ’s ochtends, ik lag nog in bed, toen ik op de nieuwsberichten hoorde dat in Japan een 35 jarige man met een hologram trouwde.  Het hologram verbeelde een 16 jarige vrouw.

Ik ben opgestaan, de radio uitgezet en zat als altijd even voor half acht  beneden aan de koffie.

Aanvankelijk had ik aan dit bericht weinig aandacht geschonken. De volgende dag echter moest ik er weer aan denken en ben alles nog even op het internet gaan opzoeken. De man in kwestie, de 35 jarige Akihiko Kondo, trouwde met de virtuele Hatsune Miku. Zij had iets weg van een barbiepop, maar dan wat Disney-achtiger.  Ik was van de bewegende beelden die ze van haar toonden al snel op haar uitgekeken.

Het zal zo rond 1980 zijn geweest dat een Utrechtse schilder een portret van een vrouw had geschilderd die op de achterbank van een Amerikaanse auto was gezeten. Het was geschilderd vanaf de zitplaats van de bestuurder. De vrouw was bezig haar lippen te stiften en het leek of zij zich bij haar bezigheid totaal onbespied waande.

Toen ik dit portret zag was ik er volkomen door gebiologeerd. Kende ik deze vrouw?  Had ik haar ooit eerder gezien?

Het was een brunette met bruine ogen, mooie neus en lippen. Ze had een scherpzinnig uiterlijk maar daarbij ook iets ascetisch. Ze was heel anders dan de filmsterren waaraan heden ten dage hele andere schoonheidseisen worden gesteld.

Opmerkelijk is dat bij de schilder zelf al deze kenmerken ontbreken. Hij heeft een voos en bleek gezicht, flets blauwe ogen en zijn kleur haar kan ik me niet meer herinneren omdat hij op zijn dertigste al behoorlijk grijs was.

Ik heb hem gevraagd wie deze vrouw was die hij had geportretteerd:  “Ik heb haar helemaal niet geportretteerd, ik heb haar bedacht”.  Ik stond perplex. Ik heb er nog even aan gedacht of ik dit schilderij zou kopen. Maar heb het niet gedaan. Later heb ik nog eens aan hem gevraagd of hij dat schilderij nog in zijn bezit had. Maar dat was niet meer zo. Met regelmaat  moet ik nog aan dat bijzondere portret terugdenken.  Of Aphrodite in deze nog iets zou kunnen betekenen zoals Pygmalion is overkomen?  Nee, dat is enkel nog een wens waarvan ik zeker weet dat die niet in vervulling zal gaan.

Maar wat tegenwoordig wel kan, is om als kunstenaar je ideale vrouw te creëren, die je als hologram bij je kan laten inwonen.

Ook de omgang met zo’n virtuele vriendin verloopt heel soepel, omdat je haar naar believen aan en uit kan schakelen en ook op een tijdklok kan zetten, zodat ze ’s ochtends al beneden op je zit te wachten en jou, wanneer je de kamer binnen komt, allervriendelijkst tegemoet zal treden.  Het is met haar dan verleden tijd geworden om in de ochtend in alle eenzaamheid  je koffie te moeten drinken.

Philip Wiesman